Een koude, gure, maar wel gezellige en leerzame ochtend, vandaag in de wijngaard: de wintersnoei, snoeiles c.q. samen overleg bij elke wijnstok hoe te snoeien…
Na de druivenoogst eind september/begin oktober ziet de wijngaard er op het eind van jaar wat verlaten en zielig uit: langzaamaan vallen alle bladeren, het wordt kaal, de sapstroom staakt en de plant gaat in winterslaap, een rustperiode tegemoet ter voorbereiding op weer een nieuw seizoen waar in de lente straks weer volop het nieuw groen en tenslotte de druiven ontstaan.
Voordat het zover is, wordt in januari het oude hout kort bij de wijnstok weggesnoeid, en er worden 2 – 4 mooie takken geselecteerd die blijven staan om de potentiële nieuwe leggers te worden. Zo wordt de algemene gezondheid bevorderd en kan aan de aanstaande groei vorm gegeven worden. Dat is altijd een proces van bekijken en beslissen: waar zit de nieuwe uitloper, wie heeft de beste kansen, hoe gaat hij straks lopen, hoeveel ogen zitten er aan, zit er genoeg leven in… De rest wordt weggesnoeid, en dan volgt over een tijdje het leiden en opbinden.
Helaas merken we ook in de wijngaard de gevolgen van de klimaatverandering: niet alleen krijgen we hier meer warmere zomers, soms zelfs extreme hitte (afgelopen jaar ging er zelfs een gedeelte van de oogst verloren door zonnebrand), maar ook veel nattigheid wat kan leiden tot schimmel. Bij een zacht voorjaar wanneer de wijnstok al (te) vroeg uit de winterslaap ontwaakt is er gevaar dat een plotselinge vorst de uitgelopen knoppen kan beschadigen.
Kortom, een grillig proces, elke keer is de natuur weer anders, en daarom is het elk jaar weer een verrassing wat er uiteindelijk onder de kurk van de wijngaardenier belandt…
Geef een reactie